_ در نظام تفکر تربیتی:
یعنی منتظر واقعی در کار خود سیستم خود را نقد نقد قرار نمی دهد. خداوند هیچ وقت با شما نقدا برخورد   نمی کند؛ مثلا بگوید هر کس نماز خواند، در زیر سجاده او یک تراول صدتومانی قرار می دهم؛
نه حتی حضرت علی(ع) هم می فرمود که من نمی دانم که نمازهایم مقبول هستند یا نه.
حالا چرا خداوند این گونه برخورد کرده است و می کند؟
زیرا خداوند ما را انسان بزرگ صاحب عقل فرض کرده؛ نه یک بچه!! چون این خصلت از آن بچه هاست که باید او را برای انجام کاری با وعده دادن به جایزه تشویق کرد.
اوج ظهور این برخوردها در  انتظار فرج است. در نظام تفکر تربیتی انسان تنها در حال نمی اندیشد بلکه به آینده هم توجه می کند.
_ در نظام تفکر اجتماعی:
آیه ای است که می فرماید: ای کسانی که ایمان آوردید تعدادی از شما مرتد می شوند و خداوند درمقابل گروهی را جایگزین آنها می کند که آنها چهار ویژگی دارند:
۱) افرادی که مدیریت محبت دارند؛ یعنی با هر کسی یک جور برخورد نمی کنند، محرم و نا محرم می شناسند، ۲) افرادی که مدیریت ارتباط دارند، یعنی در برخورد و نوع برخوردشان درست عمل می کنند.
۳) افرادی که در راه خدا می جنگند. اهل جهادند.
۴) افرادی که از ملامت ملامت کنندگان نمی ترسند. خداوند می فرماید گاهی اوقات و در بعضی جاها باید حرف دیگران را تحمل کنید.
_ در نظام تفکر اقتصادی:
یعنی همیشه باید به فکر این باشید که از ورود مال حرام به زندگی جلوگیری کنید؛ به فرموده روایت:
“فی حرامها عقاب و فی حلالها حساب” در مال حرام عقوبت است و در حلالش هم حساب و کتاب.
مال حرام اصلا برکت ندارد و در عوض خدا برکت را در مال حلال قرار داده است.
_ در نظام تفکر علمی:
روایت است که می فرماید: بالاترین علم، ترس از خداست؛ یعنی بدان هرچه قدر عالم تر شدی و ترس از خدا در وجود تو بیشتر شد بدان تو عالمی وگرنه اگر ترس از خدا در وجود تو بیشتر نشد بدان اینها علم نیستند بلکه فقط یک سری اطلاعات است. بدین جهت که علما و بزرگان نسبت به دیگران، خیلی بیشتر به درگاه خداوند انابه می کردند…