جالب اینکه باز درباره فرهنگ آمریکایی «ولنتاین یا روز عشاق» در آنجا هم چیزی ندیدم. از آنجایى که پنجشنبه بود و طبق قرار هر هفته با سایر دوستان و هموطنان مقابل آلمانى ها فوتبال بازى میکردیم؛ حدس میزدم استقبال خیلى کمى بشه و همه بخوان با همسران و نامزد های خود اوقات سپری کنند و به گرامیداشت روز عشاق بپردازند ولى باز بر خلاف تصور بنده، استقبال هم از مسابقه هفتگی فوتبال بى نظیر بود که برایم بسیار جاب توجه و سوال برانگیز شد!
چرایی عدم توجه به فرهنگ غنی اسلامی ایرانی
بعد از بازی فوتبال و هنگامی که یکى از دوستان آلمانى ما مشغول رانندگی بود، من طاقت نیاوردم و با گفتن اینکه دوست ایرانی من به خاطر ولنتاین نیومد، از او پرسیدم چرا شما و دیگر هموطنان شما امشب برای مسابقه به اینجا آمدید؟ که پس از سوال من با چهره ای متعجب و به قول خودمون عجیب و غریب به من گفت : روز ولنتاین براى آمریکایى هاست، به ما و فرهنگ ما ربطى نداره؟؟!!؟؟ دقیقا همینجا بود که حسرتم به اوج رسید! پس از شنیدن درد دل های این دوست عزیز آه و افسوس خوردم از اینکه چرا باید آمریکایی ها فرهنگ پوچ و عاری از صداقت خود را بالاتر از همه دانسته و آن را به اشکال مختلف برای دیگران و مخصوصا کشور های دیگر تبلیغ کنند؟ و حسرت از اینکه چرا باید هر اتفاق تازه و جدید در یک فرهنگ فقیر بیگانه روی می دهد؛ عده ای با هر نوع سلیقه سیاسی و حتی نگرش مذهبی، بدون توجه به فرهنگ غنی و متمدن اسلامی-ایرانی کشور عزیزمان، باز هم به ترویج این اشتباهات، اصرار داشته باشند؟
ظاهرا که آنان با مطرح کردن چنین مسائلی و حتی ساختن این مناسبت ها به دنبال اهداف مهمی هستند که برای نمونه می توان به استحاله فرهنگی کشورهای دیگر اشاره کرد تا با رخنه در افکار عمومی از طریق فرهنگ سازی برای این کشورها به راحتی بتوانند به استعمار و استسمار خود ادامه دهند. با مروری در فضای مجازی می توان به این مهم دست یافت. برای مثال در انتهای همان شب وقتى به یکی از ابزار های فتنه سازی و رسانه ای غرب (بى بى سى) مراجعه کردم با این تیتر خبری مواجه شدم : استقبال بى سابقه از روز عشاق (ولنتاین) در افغانستان! کشوری که با مشکلات بی شماری مواجه است، اما این روز در بین قشر جوان افغان طرفداران زیادی دارد.
خطر نفوذ و ترویج فرهنگ های آمریکایی و غربی در اقشار جوان و مرفّه

حتی با بررسی این موضوع متوجه می شویم که برخی از جوانان کشورمان به تاسی از این فرهنگ پوچ، هرچند غیر عامدانه به ترویج آن می پردازند و به نوعی در احیای این فرهنگ بدون صداقت و راستی آمریکایی سهیم می شوند که البته این موضع در بین قشر دانشجو و مرفه جامعه قابل توجه است. آیا کسانی که نا خود آگاه به این مسائل دامن می زنند، متوجه اقدامات دیگر آمریکا در زمینه فرهنگی نیستند؟ آیا ساخت انواع فیلم های پرونو و ترویج عریانی با موضوعات جدید امروزی از جمله خیانت به همسران و یا حتی پشتیبانی از شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و نیز عرفان های دروغین و مواردی از این قبیل؛ نمی تواند مثال خوبی در این زمینه باشد؟ مگر می شود از طرفی عشق را ترویج کرد و از طرف دیگر بنیان و اساس خانواده را هدف قرار داد و به از هم پاشیدن آن کمک کرد.

با توجه به این موارد می توان بر مبنای پوچ گرایی و بی فرهنگی و عدم صداقت، به سوی آمریکایی رفت که در هیچ زمینه ای اثر از درستی و انسانیت و عاقبت به خیری در آن مشاهده نمی شود؟ کشور و دولتی که چنین تولیدات فرهنگی دارد و مراکز قدرت و سیاست آن برای ساخت این فرهنگ های مبتذل و ناثواب بودجه های هنگفت خرج می کنند و سرمایه گذاری های چنین وسیعی دارند؛ هرگز قابل اعتماد نیستند. پس چرا هنوز هم عده ای نمی توانند پشت پرده پیشنهاد های مرموز و خبیثانه آنان را ببینند و هر از چند گاهی اقدامات مکارانه و موزیانه آمریکایی ها را مثبت ارزیابی می کنند؟ امیدواریم کسانی که در امتداد عقیده «تعامل فرهنگی» برآمدند و نگاه تیز بین رهبر فرزانه انقلاب که «شبیخون فرهنگی» را به درستی و دقت حدود ۲۰ سال قبل، پیش بینی نمودند ولی برخی آن را نوعی تند روی دانستند، زود تر به اشتباهات خود در امر فرهنگ پی برند و کاری اساسی انجام دهند.