این سوی ،درختی به نسیمی افتاد

آن سویِ درخت ،یا کریمی افتاد

لالایی مادران به شیون آمیخت

پستانک خونین یتیمی افتاد

کم توقع بود. اگر چیزی هم برایش نمی خریدیم، حرفی نمی زد. نوروز آن سال که آمده بود، پدرش رفت و یک جفت کفش نو برایش خرید. روز دوم فروردین، قرار شد برویم دید و بازدید. تا خوانواده شال و کلاه کردند، علی غیبش زد. نیم ساعتی معطل شدیم تا آمد. به جای کفش، دمپایی پایش بود. گفتم : مادر، کفشات کو؟ گفت:بچۀ سرایدار مدرسمون کفش نداشت، زمستان را با این دنپایی ها سر کرده بود، من رفتم کفش هام را دادم بش. اون موقع ، علی دوازده سال بیشتر نداشت.

امام علی(علیه السلام):

شما از چیزی که بخشیده اید، سود بیشتری می برید تا کسی که آن را به دست آورده است.