خاطره ای از نوجوانی شهید محمد باقر حبیب اللهی (شمارهی 6)
می خواهد از این سکوت آزاد شود
در سبز ترین حنجره فریاد شود
این مرد که در خون و خطر می رقصد
یک روز قرار بود داماد شود
...کتابچه ی دعای کمیل، همیشه باهاش بود.بعد از هر نماز، فراز هایی از دعا را می خواند. یک بار به شوخی بهش گفتم: آقا محمد، دعای کمیل مال شب های جمعه ست، چرا شما هر روز بعد از هر نمازی دعا می خوانی؟ گفت:« مگر انسان فقط شبهای جمعه، به خدا نیاز دارد؟! ما هر لحظه به خدا احتیاج داریم! دعا کردن، پاسخ به همین نیاز ماست.»
امام علی(علیه السلام):
هر کس همیشه به ذکر و یاد خدا مشغول باشد، خداوند او را خوش نام می کند.
غررالحکم، ح ۸۲۳۵
نظرات (۰)